Po pierwsze, w pełni wykorzystujemy prędkość orbitalną Ziemi (blisko 30 km/s) wystrzeliwując statek w kierunku ruchu orbitalnego.
Ustawiasz prędkość na starcie: jest to prędkość względem Ziemi. Podczas programowania orbity nie wzięliśmy pod uwagę przyciągania grawitacyjnego przez Ziemię statku kosmicznego -- ta "prędkość na starcie" jest prędkością, jaką statek musi mieć, gdy pole ziemskie jest już zaniedbywalne.
Po drugie: minimalizacja zużycia paliwa jest istotna. Im większa prędkość na starcie, tym bardziej statek kosmiczny oddali się przed powrotem do Ziemi. Podstawową strategią jest wybór takiej prędkości, aby punkt położenia statku, znajdujący się najdalej od Słońca, był punktem na orbicie Marsa. Oczywiście, musisz wybrać moment startu tak, aby Mars rzeczywiście spotkał się ze statkiem w tym punkcie!
Orbita, po której porusza się wtedy statek, jest nazywana orbitą transferową Hohmanna.
Wszystkie szczegóły matematyczne znajdują się w wykładzie autora: Elliptical Orbits: Paths to the Planets
Michael Fowler. Źródło. Tekst na licencji CC BY-SA 3.0. Tłumaczenie edukator.pl